Veranda Şiiri - Muhammet Üresin

Niye aldın ki seni benden o kadar büyükmüş ki yerin bir gittin bomboş kaldı içim
Ruhumda kapanması imkansız bir boşluk apaçık gösteriyor ki sensiz bir hiçmişim
Verandada sarıldığın akşam hissetmiştim buz gibiydi ellerin titriyordu sesin
Laf olsun diye söylediğin bir kaç cümle veda sözleriydi aslında bu hikayenin

Olmasaydı ama sonu böyle bitmeseydi keşke hakettik mi bu kıyameti söyle
Solmasaydı sana göğsümde binbir emekle kurduğum o bahçe bütün çiçekleriyle
Saklasaydım daha derinlere içimde bulup alamasaydın benden seni sen bile
Akmasaydı zaman orda öyle son bulsaydı ömrüm ama yanımda kalsaydın sadece