Vera'ya Şiiri - Burak Çiçek

Sen gülünce zaman donup kalır, gönlümün baharı senli sonsuzluğa uzanır
Hazinedarım, ahir ömrümün çiçeği, gülüşün gönlümün azığı

Sen geldin ya daha nice cefalar çekilir oldu, özlem mis kokunda tekrar mânâ buldu.
Sergüzeşt yanımın muhafızısın ki şikâyet etmem bundan kimi zaman
Az biraz, bir başıma kalabilme hasretini çektiğimde, hasretinin korkusu sarar benliğimi
Sen saadetini bana reva görene şükrederim o an.

Şükrüme mazhar olur cânânıma, senin varlığına, mutluluğuna, sağlığına vesile olan
Her ne varsa, bilerek ya da bilmeyerek cânıma doğru akan
Yaradan, doğuran, büyüten, seven, sahip çıkan, koruyan, kollayan, düşünen…

Bir bilebilsen sen ne yaman dertsin Vera ve yine bir bilebilsen sen ne büyük saadet
Şu yetişkin ömrümde bilmediğim korkuların sebebisin, tatmadığım hazların da…
Bir bilsen sen ne büyük aşksın Vera, hamd olsun Hüda’ya..