Vera Şiiri - Müslim Hisari

Ey mukaddes anın sahibi
ben ki o anın sadece bekçisi.
seninle göz göze geldiğim zaman
içimdeki volkan dur durak dinlemez,
tanımaz ruhum bedenimi
söz geçirmek mi, haşa
bütün mevcudatım senin elinde.
kimselere ait değil bu beden
yalnız iki dudağının arasında müstakbel.
yokluğun kadar varlığın da acı veriyor,
seni üzmek beni oldum olası kahrediyor.
sen ki bir bahar hülyası
sen ki çiçeklerin kıskandığı
evrendeki gaybi mevcudatın sultanı
sen ki bütün güzelliklerin temerküzü..
ben ki küstahlıkları ülkesi reisi
vazgeçtim hakimiyet sevdasından,
uzattım sana yularımı.
kırma beni, istersen uçuruma yuvarla
olacaksa ölümüm senin elinden olsun
belki ayrılır ruhum bedenimden
lâkin almaz bir daha elem,
bedenim olur belki ins-ü candan bir maden,
gönlüm gül, gülistan olur fakat…
İşte karar senin,
ettim bunca kelâm,
durdum der-i saadetinde kıyam
beklerim fermanımın çıkmasını
dilerim elinden olsun ölüm anım,
benim için sensiz geçecek her gün,
bir ölüm fermanı aldığım.
sen yoksan, ki varsın yüreğimde,
lâkin göz de görmek ister nedense,
ben görmeden de yaşarım
bir söz geçirebilsem bedenime.
ve vakt-i ferman ilanı şimdi,
gülmenden anladım bu haber senli,
sen varsan ne gam ne keder yakar beni,
uzattım ellerimi, tuttun şimdi,
oldum vakt-i zatında bütün varlıktan mada
gül yüzüne oldum leyla.
artık sen benim değil, ben seninim,
kimselere gülmezken sana deliririm,
al bu beden ikinci bir halin,
ben seninim, sen de benim,
iki beden de bizim, seç beğen gir birine,
hangisi görünmek istersin?
sonra,
meğerse bu ferman işaret-i rumuzmuş,
bütün yenilgilere bedel alınan doğrunun yokluğuymuş.
kimsesizliğimin manşete taşınmış hali
tebeddül ederken her bir hissiyat
ben sukutun en dibindeyim.

Ey mukaddes anın sahibi,
geri çevirme sana uzanan çaresiz elleri.
o eller ki çok kez itildi,
ya öldür bu biçare bedeni,
ya da kırma sana uzanan teklifi…
(8.2.2016)