Vera Şiiri - Sema Kaloğlu

Musa'mdın...
Kızıl sulara mahkum yüreğim
asanla bölünürdü orta yerinden.
Ağ'artın düşünce ufka,
nehirlerim yatağında dört döner
heyecandan hep tersine akardı.
İsa'mdın...
Bir tutam kesif laciye hasret,
yüz çevirip bahardan yazdan ve
gökçe kızlardan,
gözlerinde göğü seyre dalardım...
Hüseyin'imdin...
Bile bile ölüme mahmuzlandığımı,
verdiğim sözden dönmem deyip
veraya koşardı hep taylarım...