Ver lütfen... Şiiri - Murat Kartal

Bir oyundu tutuşmuştuk seninle,
sen anneydin,ben hiç!
öylece uzun süre oynamışız seninle

al yerine getirmediğin anneliğini
ver hiçimi geriye...

Masallar yazmışız her biri kaf dağında
ardını görmye yürek yok her nedense
sen dağların sahibi olmuşsun,ben hiç’i

al burnunun erişemediği yükseltilerini
ver hiçimi geriye...
ver lütfen!

Sonra şehirlere adamışız sevdalıklarımızı
ve şiirlere hapsetmişiz tutsaklıklarımızı
öylesine sen şair,ben mısra muzdaribi
seçkin kadromuz oluşmuş nedense...

al dizelerine tutuklu esirlerini,
yaz esiri olduğun dizilere esaretini
ama lütfen,benim sana yazılmış şiirlerimi,
ver geriye!

Hani keliemerimiz vardı
bizde anlam kazanmış,
hani...
öylece oynuyorduk kelimelerle
bu oyun sıktı seni biliyorum...

al duymak istediğin alkışlar,tırmalasın kulaklarını
ver benim içten söylenmiş suskularımı! ! !

ver lütfen...