Ver Ellerini Şiiri - Caner Gümüş

Öyle derin derin bakıyordu ki yar,
Uçurumun kenarında yürümüş,
Gezmişim diyar diyar.
Ruhum iki odalı,
Karanlık bir kuyuya düşmüş,
Etrafı taş duvar.

Sürükleniyorum o sonsuz boşluğuna,
Baktıkça gözlerime derin derin.
Tutunsa ruhum kirpiklerinin ucuna,
Gitme dese gözlerin,
Göreceğimiz yarınlar var.

Ben alışsamda bu karanlıklara,
Anlayamıyorum yine de hala,
Yüreğimde mi ? Ruhumda mı yara ?
Adını duysam burkulur canım.
Tutsam ellerini,
Yüreğim mi kanar ?
Ruhum mu yanar ?

Oysa umuttur ellerin.
Kara kışı yenmiş körpe fidanlara.
Taze bahar sıcağıdır.
Hadi ver ellerini,
Sevmelerim yetim kalmasın,
Dokunmasın bir ucu toprağa.
Ver ellerini,
Mutluluğum zifiri bir boşlukta,
Yalnızlığım gökyüzüne bakar.
Ver ellerini,
Ver ellerini,
Gelsin bahar.