Ver Elini Çocuk Şiiri - Mehmet Aydemir

Ver elini çocuk…

Anlatamadıklarım var hayata,
Kelimelerin manaya gizlendiği,
İçimdekini ifade etmeye yetmediği gibi,
Bazen bir harlı bir ateş,
Bazen dingin bir su,
Hani özüne döndüğünde demirden daha soğuk…!
Anlatamadıklarım var insanlara,
An o kadar acımasız ki,
Şimdilerde anlıyorum varlığın ne olduğunu,
Var edenin neden bunca ihtimalleri yaşattığını,
Zaman denen muammanın asilliğini,
Duyguların insanı nasıl yoğurduğunu,
Nasıl biçimlendirdiğini,
Nasıl halden hale soktuğunu,
Dünün neden bu denli özel,
Anın aslında hep bir fırsat,
Geleceğin ise neden insanı cezbettiğini…
Anlayamadıklarımda var elbet;
Neden bir insanı hep dış görünümü ile değerlendirildiğini,
Sonra başı sıkıştığında içe dönüp,
Yine ruhundan medet umduğunu…
Şimdilerde anlatmak için değil;
Haykırmaksa anlamsız,
Zaten yargılayacak olansa benim ta kendim,
Suskunluğum…
Beş duyum konuşacak,
Duygunun halleri yayacak,
Bu gün belki anlatamadıklarımı!
Yarın zaman birer birer önüme serecek,
Neden mi?
Değişimi istiyor…
Susuyor…
Yarın için bu günden bir tuğla koymayı,
Karbon zamanı yaşamayı,
Hepsinden öte içimdeki çoğunun gücünü biliyorum…
Aynanın içindeki siyahın günüyle,
Gözlerimim ardında yeni güne merhaba diyebiliyorum…

11.04.2017 06:49 aynanın karşısında yeni güne merhaba çocuk…