Ver Elini Şiiri - Halil İbrahim Yılmazer

Çok uzak değil...
Unutulmuş bir durakta;
Kenardaki çöplerden nasiplenen,
Hiç gelmeyecek dolmuşları bekleyen,
Hayatı hep yaşanmış ama hiç yaşamamış,
Mağrur kelebek kanatlı
Su kadar aziz dostum!
Tut ellerimden yollar bizi bekler.
Bilirsin...
Bir durak öncesi hüzün,
Bir sonrası ölüm.
Kalk da tut artık ellerimden.
Kalk da yollara düşelim.
Balık kokularını içimize çekip,
Şarkıları yol kenarı
Yanlız,unutulmuş,köhne,serseri
Meyhane gramofonlarından dinleyelim.
Doğrul kalk!
Varsın olsun dayan omuzuma.
Bir ömür yol boyu taşırım seni ecelsiz.
Doğrul kalk! Dikenlerinde yalınayak koşayım sorgusuz sualsiz.
Bilirim...
En sarsak telaşında bile eğilmemiştir başın.
Melekler iç çeker tenhalığına.
Sığ sularda katledilişin,
Aklımın açıklarında kardeşim.
Bilirim...
Ecelsizliğinde soluk kalır sükunet.
Ve farkındayım...
Senin bittiğin yerden ben başlarım.

Ne olursa olsun
Kalkamayacak olsan bile kalk!
Koy avucunu doğu ayazı göğsüme.
Anca senle yeşerir umudum,
Kalk tut ellerimden
Su gibi aziz dostum...