Gülâbdânın imbiğinden sızar gibi gül suyu
Dudağının arasından her sözünü ver bana
Çöker kasveti üstüme, dünya sanki kör kuyu
Nazarımda tek ışıltı, nur yüzünü ver bana
Çehrene gıpta ederken, manzarası cennetin
Hûrileri kıskandırır letâfette şöhretin
Sîreti vardır mutlaka şu görünen sûretin
Kalıp gözün senin olsun kalp gözünü ver bana
Bir çift ela göz içindir, şu Mecnun’un yandığı
Yıkılsın tarih üstüne, eski aşkın mantığı
Ne Leyla’dan arta kalsın ne şirinin artığı
Hilâl ol da muhabbetin tam özünü ver bana.
Kayıt Tarihi : 7.4.2011 20:51:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Vehbi Dervişoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/04/07/ver-bana-9.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!