Venüs Bu Kainatın Şahı Şiiri - Yakup Icik

1
Dert oldu yokluğun, gerildi ruhuma
Cendereler sıkıyor sevgilim, beni.
Yanımdaken varlığın gam, keder ve çile
Unutuluyordu birer birer, gönlümde sefa.

Güzel günler düşlerken, seninle
Ne oldu da gerildik biz böyle
Sendeki sevinç, bendeki kahkaha
Gömülecek mi söyle, hatıralara.

Bir dünya ki içimizde kapkara
Ne güneş vuruyor yüzüne, ne de ay
Seçmemişmiydin sen venüsü, oysa;
Ben senin için yaratılan kainat gibi!

Bugün ben kendimi yitirdim sende
Gözlerime bak sor, niçin bu böyle
Bir bakışla bu aldanışmıdır, söyle
Sen bilmezsen ben neylerim sevgili.

O renk cümbüşü rüyalarım artık gri
Hayallerim bozbulanık, içinde peri
Bir dünya yaşıyorum, kederden senli
Fırtına, tayfun, bora karma-karışık.

Ne kadar sürecek bilmem, bu böyle
Pembe şafak doğacak mı bahtıma
Bu aşkıma attığın her kördüğüm
Bir günde çözülecek mi, söyle.

Ne yana dönsem karabasan, kabus
Yürüdüğüm yollar geçilmez bir patika
"Allah,ım bu sevgilim ne acımasız
Cehennemde yaşatıyor, ölmeden beni"

Kırıldı şevkim, yok bir damla umut
Yaşadığım bu hayat sanki bir hiç
"Ah..dünyalarımı verdiğim sevgili
Dönsen sevindirecekmisin beni"

Zerre olsun duymadım senden şekva
Anımıza yazıldı şimdi bu hikaye
Artık bilmem, kaç kuşak okuyacak
Ve en sonunda kitabın "linet" edecek.