Kardelenler gibi büyüdükçe başını eğebilen biri
Kapkaraydı Karadeniz,
Yağmur, elinde tuttuğu çay bardağından boşalıyordu sanki,
O ise anne rahmindeki bir bebek gibi huzurluydu,
Evinin kokusu ve yağmur bestesine eşlik eden sevdiklerinin sesiyle...
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta