Venüs Şiiri - Ersan Yüksekkaya

Ahhh Radnaya...
Günbatımında çıkmış venüs gibisin,
Sanki koskoca gökyüzü senin için orda.
Sonsuzluğun içinde yapayalnız.
Gözlerimi senden alamıyorum...
Saatlerce hatta günlerce bakıyorum sana,
Ama doyamıyorum bakmaya,
Elimi uzatınca değecek gibi oluyorum,
Aradaki mesafeleri hesaba katmaksızın.
Nefsini terbiye edince insan,
Bakmakla bile yetiniyor.
Işığının penceremden süzüldüğünü hissetmek,
Perdemi yarılamak için bir sebep doğuruyor bana.
Umut doğuyor içime istemsizce,
Görüyorum en nihayetinde,
Ahhhh Radnaya...
Bir gün yanına geleceğim...
Geleceğim ve sana bir rüya bahşedeceğim.
Yalnızca ikimizin olduğu...