Velvele Şiiri - Hasan Ulusoy

Durmayın devrin zilli defleri çalarken siz
Oynayın oyun vakti dönüp yere vurup diz
Çatlasın sokaklarda hıçkıran körpe yürekler
Şehvete servete aç yüksek gönül çaresiz

Ki,
Onlar
Açarak
Her kitabı
Vicdanlarına
Teselli verenler
Bulduğu fetvaları
Allah’a gönderenler.

Aç sandığın nurunu üç kuruşa sat ana
Eş ol sende çaresiz edebini satana

Baharın kaderinde yaza gebe günler yok
Kardan bizar toprakta uyur ürkek çiçekler
Yiğitler yola asi yelip yatar katana

Ki
Sözler
Özünde
Riyakârdır
İrfanlarında
Aysız gün görenler
Kitapsız imansız ruh
Hak diye şerre erenler

İlim şeytan mabedinin
Fikir şekli riya dinin
Özündeki takva bitik
Oyuncağı zibidinin

Kalk ayağa diyerek ölüye tepik değer
Kalk demek ne demektir insan ölüyse eğer
Yatan ölü çağıran ahmak biriymiş meğer
Bu sebepten değil mi hain bekçi vatana

Desem ne çıkar şimdi verelim gel el ele
Bitsin köhne vicdanı hırpalayan velvele