Müebbet yemiş bir veli ustamız vardı
Saçları ak elleri nasırlı
Kimseyle oturmaz, kimseyle konuşmazdı
Onun cezası susmaktı, konuşmamaktı
Gardiyanlardan öğrendik,
Karısını vurmuş
Ve karısının dostunu.
Tır şoförüymüş eskiden
Karısı ve kızı Ayşe için yaşarmış
Bir gün habersiz gitmiş evine
Çocuğunu kapı önünde ağlar bulmuş
Evde yabancı bir amca var demiş Ayşe kız
Yıkılmış kahrolmuş Veli usta
Anahtarıyla açmış
Babadan kalma evin kapısını
Sessizce yatak odasına yaklaşmış
Çok sevdiği, saygı duyduğu karısı çıplakmış
Ve aşığı da koynunda
Kan beynine sıçramış Veli ustanın
Av tüfeği iki kere patlamış
Ve ortalık kan revan içinde.
Bundanmış Veli ustanın suskunluğu
Bunca yıldır susmuş Veli usta konuşmamış
Ve yemin etmiş hiç konuşmayacakmış...
05.Şubat.1986
Kayıt Tarihi : 21.10.2006 21:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiirde ki isimler değiştirilerek ve yüz yüze konuşularak kayıt altına alınmıştır. Tüm mapushanelerde yatmakta olanları Allah kurtarsın...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!