Veli kasabam Şiiri - Halil İbrahim Alboğa

Ey Veli Kasabam…

Geceler şehirde hırlı geçiyor,
Sen, sakin şafaklar sök Doğanhisar..
Burda karanlıklar namus biçiyor!
Sen, her karışına ek Doğanhisar.

Yeşilin maviyle yarışır gibi,
Ormanın semaya ulaşır gibi,
Gidenin kalanla buluşur gibi,
Zamandan bir resim çek Doğanhisar.

Eski devrimizi andırır çehren,
Bina bina kalkmış asırlık ören.
Kaldı mı bilmem de yün çorap ören;
Diyen yok, yamamı dik Doğanhisar.
.
Şehirde manzara kalabalıklar..
Lakin, insan ancak derdine yanar!
Can canı anlamaz, kaldırım kanar!
Çiğneyip geçenler çok Doğanhisar.

Senden kopup gelen onbinler burda!
Nice İbrahimler yem oldu kurda!
Ey Veli kasabam, yerinde dur da,
Halime kafanı tak Doğanhisar.

Bu ne curcunaki, hayat ürkütür!
Hiçliğin geminde insan denen tür!
Adına şenlik de, ateşe götür!
Sivri tepesinden bak Doğanhisar.

Bak da gör, gençliğin savruluşunu..
Ağlarsın, kaptırsan bir tek kuşunu!
Kutlarken bu şehrin kurtuluşunu,
Harcanan nesiller TAK Doğanhisar.

Asfalttır yolların, ulaşır ile.
Adalet düzmece, ticaret hile!
Senin saadetin çektiğin çile!
Öz derende ağıt yak Doğanhisar.
.
Apartman denilen süslü kafesten,
Dur, soluk alayım, isli nefesten.
Uzun fistanımdan, taktığım festen;
Bir parça hatıram yok Doğanhisar.

Bize saflık veren kaynak suyunmuş..
Katık Sokağında lezzet oyunmuş..
Hayvanlar giyinmiş, insan soyunmuş!
Kedi, köpek burda tok Doğanhisar.

Yeni bir mahalle, her şeyi yeni.
Haşmetli gökdelen yutar gövdeni!
Dik başı fezada, sen kadar eni!
Kolaysa sihrinden çık Doğanhisar.

İskelet misali iki bulvarın,
Gezerken ses verdi, yıkık duvarın.
Sana da bir şehir konarsa yarın;
Zelzele hızında yık Doğanhisar.

Şehirde yongaya harcanır para.
Hem, alış verişe konulmaz ara..
Salıdan salıya çektiğin kura,
Yedi gün pazarın yok Doğanhisar.

Şehirli olmak mı? Garip keyfiyet!
Asılsız ahali, soysuz cemiyet..
Madde-de, mana-da ruhsuz kemiyet!
İmanlı kalplere yük Doğanhisar.

Hani, sorulmaz ya, Bağdat aşığa;
Sabah çık, gelirsin, bize kuşluğa.
İsteksiz varırsan Kızıl ışığa,
Diz çöküp, boynunu bük Doğanhisar.

Sana şehir sığmaz, dardır ar kesen!
O ne yeldir öyle, daim saf esen!
Seni terk edene olsan da küsen;
İçini, dışını dök Doğanhisar.