Farkında değilsin..
Hiç bir şeyin, olan biten hiç bir şeyin farkında değilsin..
O kadar istedim ki halbuki..
Susup gözlerimi kapadığımda sorgusuz sualsiz birini sevmek istedim..
Ölesiye sevmek, benim kılmak, benden kılmak istedim.
Duyulduğumu, yaşandığımı, geçerli kılındığımı, tanındığımı, varolduğumu,
çok uzun yalnızlıktı her rolüm
ne kadar aykırı geliyor şimdi bana
ne sahnenin ortasında benim bu kadar bana benzeyişim
ne de senin senden çok ben olmak isteyişin
yanlışlık dağıtımında değil, kendisindeydi rollerin
her repliğinle yalnızsın, yanlışsın!
Azaltmak istiyordu toprağın yükünü ölümle;
Bu ruh, bu bedende, bu sıkışıklığa isyan eder oldu.
Önceleri sessizce, yavaş yavaş, sonra zamana kaptırdı kendini..
Kendi kendini kovalamaya başladı.
Koştu..düştü..dizleri kanadı..kana kana sevdi..
Kahkahalarla güldü; mutlu oldu.
‘neden’ ve ‘niçin’lerle geçen hayatının
tam orta yerindeydi
ve aynı adamın
farklı gölgeleriyle dolaşırdı akşamları
prensesin hayatını kurtaran şövale kadar asil
‘sırılsıklam âşık’ denilebilecek kadar da sefildi
... ama hala ve inatla, bir kadeh beyoğlunun,
eski zamanlardan ve sonuncu sarhoşluğumu yaşarken kendimin..
seninde bir yerlerde beni düşünerek yaşadığını bilmek bile yetiyor bana
birinin içindeki hayata aşık olmayı dilemek..
onu çekip çıkarma gücünü dilemek..
kayıp gitmesini seyretmek ve hiç birşey yapamamak
“sevmenin” dışında..
herkes aradığını, dilediğini, mutluluğunu bulacakmış gibi
hayatındaki en önemli insanların kayboluşuyla boğulmak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!