Velhasıl sensin yine içimin közü ve bütü ...

Dünü, yarını ve hatta bugünü,
İlelebet kazısam aklımdan ne çıkar?
Bir yolunu bulur da gelirsin yine,
O katran karası gecelerde rüyalarıma.

Ben sensizliğe alıştım kardelen,
Boşluğunun serinliği üşütmüyor artık,
Hatta seni hatırlayıp ısınıyorum bazen,
Hasret rutubetinin sıtmalarında.

Velhasıl silsem seni bana zarar, kalsan kalbe,
Kalp de sende değil midir zaten kardelen?
Eh, hal böyleyken değil unutmak seni,
Yazasım geliyor akıl zindanının duvarlarına.