Velhasıl kelam, Özledim Sevgilim .!!

Özlem ile yoğrulmuş insanoğlu,
Bişeylerin özlemeni çekiyoruz sürekli ..
Kimisi anne baba gurbet aile,
Kimisi aşk sevgili sevda …
Sabıra göre değişiyor boyutları bence ..
Şiddetleri aradaki bağa göre farklı.
Bende senin hasretin ile yoğruluyorum,
Bazen nefessiz kalıyor gibi oluyorum…
Evet , evet boğuluyor gibi oluyorum .
Yutkunsam o an geçecek gibi,
Ama yutkunamıyorum.
Bişey oturuyor boğazıma sanki ,
Ne ileri ne geri öylece duruyor özlemin gibi…
Sonra hayalin canlanıyor gözlerimde..
Gülümsüyorsun .. o beni görünce gözlerinin içi gülüyor ya.. Evet tam o halde yüzün canlanıyor gözlerimde..
Ellerim buz kesiyor , kalbim çarpıyor, kalbim ağzımda sanki …
Özlüyorum , özlemenin en yalın halinde..
Düşünüyorum da;
Kimbilir daha kaç kişi biz gibi,
Şafak sayıyordur ,
Dip dibe olupta, Aşkın sevginin kıymetini bilmeyenlere inat gibi ..
Sensiz , senden uzakta
Pelerini yırtılmış süper kahraman gibiyim..
Öyle perişan , öyle savrulmuş , öyle yaşar gibi..
Can suyumsun sen benim ,
Toprağımdan ,
Tüm bedenime yaşama sevincini müjdeleyen…
Velhasıl kelam ,
Özledim Sevgilim …!
Neyse ,
Kahve yapıyorum içermiyiz ?