Velhasıl Şiiri - Rıfat Çakır

Kırılan ümitlerimin yenisi yok
Tamiri imkansız şekilde harab ettin gönlümü
Bu ne imalat hatası, ne defolu bir mal
Sen kevgire çevirdin benim sevgimi.
Tamam hatasız kul değilim,
Benim de hatalarım var.
Bulunmaz hint kumaşı da saymıyorum kendimi
Ancak hatalarım ne seninkiler kadar büyük
Ne fasulye gibi nimetten sayıyorum kendimi
Ben tertemiz duygularla vefasız
Menfaat gözetmeksizin seviyorum seni.

Farklı olur demiştim bu ayrılığı
Anlatmıştım sana anlamıştın sensizliği
Gelir diyordum bu kez bir kaç mektubunu
Ne değişti maziden?
Yine aynı tas, yine aynı hamam
Ben yine beklemedeyim günler geceler boyu
Ve yine senin mektupların hep rotar yapmada.
Bir düzen, bir rota ver artık makiniste
Kömür yüklü trenler çoktan geçti hayırsız
Raylar bomboş
Sıra sevda yüklü trenlerde.

Boşluklara bakmaktan bıktım artık
Ne zaman son bulacak bu ayrılık
Hergün yeni baştan sayıyorum günleri
Gönlümde geçen bir asır, takvimde düşen bir yaprak
Sayılı gün çabuk geçer demiş büyükler
Geçmiyor.... Yalan çıktı sözler.
Bilmem ki diğerine mi aldandı zaman
Hani birde sayılı koyunu kurt yemez derler.
Zamanın kuklası oldum vesselam
Ben mahkum o gardiyan
Son ferman sende vicdansız
Ya kurtuluş, ya idam.