Velhasıl Şiiri - Ali Barçın

Bahtım nice kışa şahit oldu
Çok vakitler mütenahi umutlar besledim
Maksadım her zaman birilerinin zevahirini kurtarmak oldu
Her daim ehvenişer olanı seçmeyi yeğledim
Neticede kendi elemimin zeyreği idim
İfalarımın sonucunda takdir beklememiştim
Zira meyus talihim de bunu öğretmişti bana
Çok defalarca yeise kapılmıştım ve haklıydım
Girift hayatım haddizatında safderunluğumun sonucudur
Artık feriştahı gelse bu çizgi düzelmez
Kimseye sirayet etmesin yeter
Kimse canhıraş hayatıma değmesin yeter
Vaveylalarımı duymasınlar yeter
Sahte bir munis şahsiyet daha istemem
Fevkalbeşer sandıklarımın yaşattıkları yalancı baharlarına kanmam artık
Mukadderat derim çekerim
Sarfınazar kara talihim bana münhasır
İstemem artık berceste bir şey daha
Öyle ki hissikablelvukuum beni yanıltmaz artık
Payidar bir mutluluk göremez âmâ yüreğim
Tahayyül gücümü kaybettim
Tumturaklı günlerim geride kaldı
Müşkülpesentim ben artık
Birazcık da efsunkârlığımı kaybettim
Çok ırak artık bana lâyetezelzel bir dost daha
Perdebîrun bir adam oldum
Feveran yüreğim söndü
Hiçbir şeyi sevmeme konusunda kalbimle mutabıkım artık
Ve dahi inancım amiyane şekilde bitti
Lafügüzaf sözlere gönlüm tok artık
Tufeyli kişilerle işim yok benim
Ben artık babayani bir karaktere büründüm adeta
Perestişliğimden bihaber değilim artık
Merdümgiriz bir huyum oldu
Meymenetsiz bir surata büründüm
Dilhun bir hâlim var
Tevekkeli tevekkeli geziyorum
Pestenkerani her şeyden kurtuldum
Velhasıl ben öldüm ve dirildim