Velâyet-i Rasûllüllâh Şiiri - Mehmet İslami

Rabbül Âlemine hamdü senalar
On Sekiz Bin âlemlere bir verdi
Cehâletten yıkılmıştı binâlar
‘Rahmeten lil âlemi’ni gönderdi

Doğunca secdeye varıp Âllâh’a
Ümmeti çün duâ etti Vallâhâ
Namazımı başlatan o duâ
Sübhansın Âllâh’ım hamdolsun derdi

Kâbilin Mecûsi ataşı söndü
Ataşperest güruh deliye döndü
Dediler ‘SEMÂ’DAN SON RESÛL İNDİ’
İsteyene istediğini verdi

Daha irtihâlden ELLİ YIL önce
Ebrehe KÂ’BE-ye atmak çün kanca
Fil-i MAMUDLA YEMEN’den gelince
İsyân edip, Hakka karşı gürlerdi

MEKKE etrafına gelerek, durdu
ABDÜLMUTTALİB’e tuzağı kurdu
Mekke emirini gelirken gördü
Altına tevâzu kanadın serdi

Benim develeri senin askerin
Gasbedip getirmiş, onları verin
Deyince; Ebrehe hevâ dilberin
İştihası ile bir cevap verdi

‘Ben seni Kâ’be-nin anahtarını
Teslim etmek için geldiğin zannı
Beslerdim; gördüm deveci insanı
Devenle git diye, kapı gösterdi

Abdülmuttalib’se gâzâba geldi
Deve benim, Kâ’be değildir dedi
Oranın sahibi değildir ferdi
O sadece devesini isterdi

Ebrehe; taaruz emri verince
Mamûd fil çakıldı yerli yerince
Kalkıp yürüdü geriye dönünce
Ebâbîl kuşları EMR-i beklerdi

Emir geldi; kuşları çamurdan taşı
Bıraktı, değenin tükendi yaşı
Başına; dokunan şey oldu şaşı
Ebreheye hikmetin gösterdi

Hâbîbine mahsûs mu’cîze hâlin
Tasvirine kelâm bulamaz dilin
İmtihân-ı Halîk zâhirdir bilin
İSLÂMİ’de mağfiretin isterdi