Velat Durdu Şiirleri - Şair Velat Durdu

Kimsesizim, bu koca şehrin derinliklerinde kaybolmuş yarın sevdam.
Bir kaldırımın köşesine atılmış sigara izmaritiyim yani, son bir umut ile çekilip kenara fırlatılan.

Kimsesizim, kendi düşlerimde kaybolmuş bir köleyim, bugünüm yarınım ve geleceğim yok.
Ama kendi dünyamın tanrisiyim.
Sadece düşlerde her şeye hükmeden.

Yüreğimi aç benim.
Al önce koy yüreğine
İçinde umutsuzluk karşılayacak seni.
Defalarca yenilmişlik.

Yüreğimi aç benim.

Muazzam bir karanlık ve Elveda diyen bir tutam aydınlık.
Aldırmadan sarılmak lazım kalan bir damla aydınlığa ve onun ile gitmek,
başka bir karanlığa aydınlık olmaya.
Yada en iyisi onun ile aydınlanmak her karanlıkta.

Sessiz çığlığını duyuyorum.
Öyle bir haykırışki Mezopotamya sağır oluyor ve yürek, yürek çıldırmak üzre!
Üstelik mevsim nar çiçeği öyle anlamsız öyle muamma dolu !
Öyle isyan öyle haykırış!

Sessiz çığlığını duyuyorum!

Hatim ber derîyê te .
teva kul,birîn û derdê xwe .
lexist li derî û te vekir.
xerîbek bûm ez,tû jî ji minre xerib.
Bes hezar salin me hev nas dikir.
çavên me hev dû nas kir.

Gece.
Aklıma düştün bu gece yine
Kendimi bu metrepolün sokaklarında kaybetmiyeyim diye
Seni düşündüm haylaz bi çocuğun piskinligi ile
Ve yine Birgün kaybettim kendimi barın birinde.
Bizi gördüm çünkü şimdi boş olan bankin birinde.

Insanlar kar tanesi olsa diyorum.
Masum ve temiz
Ve dustugunde pisligi bile beraklastirsa.
Ama insan karsi buna.
Berakliga
Safliga

Herkes kendi kavgasında!
Kimsenin kimseyi kimsesi saydığı yok !
Herkes kendi cikarinda!
Ve kralların çıplak çağında,
Bir kölenin ümitsizlik kokan yandığında
Yada bir tanrıça sevdasında,

Gulluk guneslik,
Kendi halinde bir sehir.
Sehre karsi olan sevgimizi bir kenara birakip,
Yavas yavas gitmek istedik.
Gittik.
Sonra hicbirsey o sehre benzemedi.

Yitip giden zaman var , zamanin zamansizlastgi
Gunesin dogmadigi, ruzgarin esmedigi,yagmurun hayat vermedigi bu zamanda,
Oylece yitip giden zaman...
Velat Durdu