Velâkin Şiiri - Hatice Derin Silahlı

Yersiz biten ağacın dallarını kırarak
Yolunu aydınlatan, bu garabet elimdir
Yolcu bilmez velâkin, tüm hıncıyla vurarak
Attığı kanlı kuyu, ezelden berdelimdir

Bilinmezin yurdunda felek yetim misali
Kör sokakta duvarlar yosun bağlar kıyamsız
Delirmek! Evet mümkün, budur aklın visali
Aynada bakan bana, yüzüm dahi anlamsız

Ağ dokudum bıkmadan varlık yokluk arası
Ezelden getirdiğim yorgunluğa susarak
Boynumdaki yaftalar asırların mirası
Taşıdım nişanımı atiye kan kusarak

Şimdi enginde umut derinlerde bir lahit
Açsam binbir kelebek uçacak pervasızca
Çürümüş bədənime ağlayan mazim şahit
Sürükleniyor ruhum peşimde devasızca

Tutunmadı kalbimin paslı kırık çapası
Ne dümeni umrumda ne limanda bekleyen
Gemi su aldı kaptan benden geçti çabası
Batarsak yakamozdur bizi dipte bekleyen