Kendi rahmime gömdüm annemi
sonra bir peygamber,
mitolojik tekeriyle ezdi en güzel günümde beni
ölürken ben zürafaydım
annem ise perşembeydi
öldükten bir gün sonra
doğdum ceplerinden birinde sokak gezgininin
gariptir; ben cuma idim sorabilsem cevap alacaktım ki o da cuma idi
ama annem
konteynıra atılırken bile perşembe ve sessiz
şimdi hem annem kurşuni
hem ben perşembesiz
Kayıt Tarihi : 11.1.2020 20:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!