Vekilim Şiiri - Aydın Ahmet

Kırk yıllık ömrümde hiç rahat yüzü
Göremedim ne diyeyim vekilim
Şeker bulsam yetiremedim tuzu
Deremedim ne diyeyim vekilim

Akşam evde ekmek bekler çocuklar
Yamanıyor her son bahar gocuklar
Reklamlarda etler, kangal sucuklar
Yiyemedim ne diyeyim vekilim

On saat mesai canın isterse
Soğan ekmek yeriz bulgur biterse
Düşündüm de patron bir zam verirse
Diyemedim ne diyeyim vekilim

Çoktur komşuların bizde emeği
Geçen kurban gördük bir et yemeği
Suyuna bandım da bayat ekmeği
Doyamadım ne diyeyim vekilim

Hanım baba evim dedi yakındı
Oğlan sağa sola işe bakındı
Sizde geçim nasıl, var mı sıkıntı
Soramadım ne diyeyim vekilim

Yetişeyim derdin hangi birine
Gittikçe batıyoz her gün derine
Aldığım borçları tekrar yerine
Koyamadım ne diyeyim vekilim

Dokunuyor bu halimiz kanıma
Yüzüm kalmadı çocuğa, hanıma
Yoksulluk tak etmişti de canıma
Kıyamadım ne diyeyim vekilim

Köye dönüp ekip diksem yine kâr
Almalı yanında beş tane davar
Tekaüde baktım daha kaç yıl var
Sayamadım ne diyeyim vekilim

Geçen patron bizi üç gün gerdi de
Meğer metresiymiş asıl derdi de
Dudağımın tam ucuna geldi de
Sövemedim ne diyeyim vekilim