Vekil Şiiri - İbrahim Bozkurt

Cıva gibi delikanlı,
Milletin vekili oldu.
Haksız yere mahkum oldu.
Sorgusuz zindana kondu.

Aile perişan oldu.
İşin farkında olmadı.
Düzelmesi zor olacak,
Gitti hapisi boyladı..!

Milletinin vekiliydi,
Toplumda güven kaybetti.
Telefonlara çıkmadı,
Sorumluluk hiç almadı.

Vekilin mahkumiyeti,
Üç beş ayı çoktan aştı.
Duruşması geldi çattı,
Eski halinde eser yok..!

İkibin ondokuz iki Kasım
O gün herkes Silivri'de,
Son duruşma olacaktı.
Vekil Berat edecekti.

Adalet yerini bulacak,
Herkes mutlu olacaktı.
Duruşma sonuç vermedi,
Bir başka bahara kaldı.

Bir sonraki duruşması,
İkibin yirmi yedi Ocak
Umut birden tazelendi,
Çağlayan'a gidiyoruz.

İkibin yirmi yedi Ocak
Duruşması Çağlayan'da
Tüm sevenleri orada,
Vekile destek olacak.

Son duruşma onbir ocak,
Vekil hakim karşısında.
Yüzbinlerin ortak sesi,
Adalet tecelli etsin.

Bozkurt'um bütün bu işte,
Ne yapılırsa yapılsın.
Erkin desteği gerekli,
Yoksa her çaba nafile..!