Vekâlet Meselesi Şiiri - Kenan Çarboğa

Ben milletim, millet; aslolan benim
Deliye, densize vekâlet vermem
Yurduma kurbanken ruhum, bedenim
Haine, kansıza vekâlet vermem

Evvela başlarda akıl ararım
Sakilden ziyade âkil ararım
Aslıma münasip vekil ararım
Dilsize, ünsüze vekâlet vermem

Çapulcu evinde yere çul olan
Makam, mal peşinde kula kul olan
Kıblesi, Kâbe’si para, pul olan
Yansıza, yönsüze vekâlet vermem

Zorluğu görünce tüyen itlere
Alçaklık kostümü giyen itlere
Korkmasa camiye siyen itlere
Kâfire, dinsize vekâlet vermem

Ahlâkın bağrına hançer saplayan
Gözünü, gönlünü katran kaplayan
Açılma haddince alkış toplayan
Cıbıldak donsuza vekâlet vermem

Müptezel baronlar, cepçi zevatlar
Kalpazan sayınlar, kepçi zevatlar
Muhabbet tellalı, hapçı zevatlar
Vallahi ben size vekâlet vermem

Ben Türk’üm, söz verdim, kararım katî
Tek ipe bağlamam eşeği, atı
Ölsem de bırakmam ben bu sanatı
Ölsem de lan size vekâlet vermem