Vejetaryen Yılan! Şiiri - Tevfik Uyar

Hayalden bir köşk,
İnandıklarımız,
Ve üşümesin diye sıcağımıza sakladıklarımız...
Çelişkide düşünceler,
Akıllar hep ilişkide,
Tozlu, tufanlı bir fırtına,
Sözsüz, müziksiz melodram...

Şu koca İstanbul’un,
Orta yerinde...
Bir Orhan Veli ağlayıp yanardı annesinden habersiz,
Bir de ben çok güldüm yitirdiklerimize...

Yitirdik de bitiremedik yitireceklerimizi,
Bir türlü alamadık alacaklarımızı,
Bitmedi şu aç gözlülüğümüz,
Kararmadı o kadar gerçeğe rağmen,
Pespembe gözlüğümüz.

Dikkate damsız alınmıyor,
Acı, ölüm, zulüm.
Bin yaşadı da ölmedi,
Vejeteryan yılan!

Yitirdik de bitiremedik yitireceklerimizi,
Bir türlü alamadık alacaklarımızı,
Borcu kalmış ya dünyanın bize,
Tutamıyoruz bacak aralarımızı...

Umurlarımızın kapı dışına,
Yığıldı açlık, savaş, buhran,
Bin yaşadı da ölmedi,
O hayalet yılan!