Vehim Şiiri - İkram Gökhan Akcebe

Hocanın, haylaz yaramaz talebeleri,
Hocaya bir oyun oynayalım dediler!
Yüzün kireç gibi olmuş, ateşin de var,
Sen galiba hasta oldun hocam dediler.

Hoca efendi, yok ben hasta değilim,
Dediyse de, gizliden başı yoklayı verdi.
Çocuklar, hocam bakın eliniz de titriyor,
Titremeyen eli, nazardan titretiverdi.

Hoca hayret etti, hiç bir şeyim yok dedi,
Talebe kurnaz, yüklendikçe yüklendi.
Çocuklar, sınıf neden bu kadar sıcak?
Çocuk, el cevap üşüyoruz hocam dedi.

Hoca bu vehminle, sıtmalara tutuldu!
Evet, galiba ben çok hastayım dedi.
Ben bu hasta başıma yollara çıkamam,
Kolumdan tutunda evime varayım dedi.

Hocanın vehmi, tüm ruhunu kaplamıştı,
Çocuklarınsa oynadıkları oyun tutmuştu.
Hoca kapıyı tıkladı, eşi yavaştan açıverdi!
Suratı beş karıştı, duymuyor musun dedi?

Talebeler, içlerinden bu işe çok sevindi,
Kadın hayretle, hoca ne oldu sana dedi.
Ölsem, hiç umurunda olmayacak ki senin!
Görmüyor musun be kadın hastayım dedi.

Eşi ne söylediyse, hoca tersten anlamıştı,
Vehimle söylediği, eşin kalbini yaralamıştı.
Eşi iyi niyetli hastadır söylediğini bilmiyor,
Hele yatağını sereyim, kendine gelir dedi.

Talebenin o son darbesine sıra gelmişti!
Hoca yatarken sesli Kuran okuyalım denmişti.
Hocanın gözünde dünya tamamen bitmişti,
Bugün ders mers yok, talebeler gitsin denmişti!

Kötüye yorulan vehim, olmayan hastalığı,
Akılda hiç yokken, bedende var edenmiş,
İçimizi karartan şey, yüzlerimizi de karatır,
Bizim için iyi olanı, gönülde kötü edermiş.