Vehim Şiiri - Bayram Yıldırım

Süreksiz bir mızrak gibi geliyor içimden,
Sanki... Sanki işliyor ruhuma en derinden.
Gözlerim kapalı, ağzım açık, ellerim pranga.
Zindanlar... Vakûr parmaklıklar ardında.

Sessizlik, sessizlik, bitmeyen bir sessizlik.
Karanlık, karanlık, gecelerden îrak bir aydınlık.
Kulaklarıma gelen sûr sesi gibi su şakırtısı,
Bahârı hazân eyleyen ruhumda kuş cıvıltısı.

Çökmüş... Yıkılmış zamânın yüzüne eski bir ah.
Gözlerimde yankılanır suskun bir günah.
Aynalar... Aynalar bile yabancı artık yüzüme.
Silinmiş bu simâlar, kaybolur özümde.

Sussun... Sussun istiyorum artık ne olur.
Ölü ruhlar ancak cansız bedenlerde kavrulur.
Kapılar ardına dek kapansın istiyorum.
Ben... Bu zıtlığın içinde çıkmaz yol bulamıyorum.