Vefayı mihri Şiiri - Şiwan Ali Yılmazdağ

Vefayı mihri

Aldı benden yaşama hevesimi o sahra gözlerin,
Çaldı benden takva-i ibadetim zülfün zünnarın.
Boyuyla selvi dudak gönce gözler nergis yüzün gül,
Baştan ayağa güzellik bahçesi canım feda-i bağın gül narin.
*
Manalı bakışın anlamsız değildir, anlamazlıktan gelmek hata,
Dünyaya bedel o gözlerin yaralar beni nigahın.
Selvi boyunla huyunla tüfekte kabze amma,
Feda olayım boyuna feda-i unvanın ruhsarın.
*
Ruhumla sevdaya geldim neden müşterine bakmazsın?
O tatlı dilin sayasındadır her daim kaynıyor pazarın.
Minnet etmem verdiği acıya vefa-i mihri,
Acep tesir eder mi kalbine efgânım havarım.

Şiwan ali yilmazdağ