Vefasızlığının Sonu Şiiri - Hayrullah Gü ...

Senden dünyaları istemedim sevgili!
Beklemedim kendinden vazgeçmeni.
İnişli- yokuşlu, dikenli
Kapına çıkan yollarda
Göstereceğin bir vefa uğruna
Harcadım deniz ılığı tebessümlerimi,
Devasa okyanusları aşan sevgimi.

Tereddütsüz açtım yüreğimin kapılarını sana.
Gülüşlerimi, hoşgörümü serdim ayaklarına.
Dağları delen Ferhat,çöllere düşen Mecnun gibi
Çekilecek acıları, çileleri düşünmeden
Uzattım sana sadık ellerimi.

Gönlümde güvenle uçan martı gibiydin.
Keyfince süzüldün, daldın,eğlendin.
Ali Baba Kırk Harami gibi talan ettin
Yüreğimin sularında
İnsanlık adına ne varsa.

Taze gülüşlerimde
Huzurun özünü bulan arı gibiydin.
Gülüşlerimin bahçesinde vızır vızır gezindin.
Faydalandın duygusal neyim varsa.
Yüreğim
Vefasızlığının batışlarından kanasa da
Dayandım, direndim açtığın yaralara.

Yanlış anlarmış meğer Şeytanın çocukları
İnsanlık uğruna ellerinden tutuşlarını.
Buruşturulup çöpe atılan kağıt misali
Çizik çizik yüreğimle atıldım bir kenara.
Ve dur dedim sınırsız aldatışlarına.
Vefasızlığına , umursamazlığına.
Gönlümün kapılarını kapattım sana.
Ağlasan, sızlasan, pişman olsan da
Kalın duvarlar ördüm aramıza.