Vefasızı Sevmiş
Coşmuş gönlü, nehir olmuş çağlıyor.
Oturmuş da kaderine ağlıyor.
Vefasızı sevmiş kara bağlıyor,
Güle konmaz, çöpe konar gönül bu.
Yüksek uçmuş gezip durmuş bir zaman,
Ahde vefa önce gelmiş her zaman.
Bülbül güle, gül bülbüle el aman,
Çiçek dalda gonca iken kurur mu?
Aşkını işlemiş ipek mendile,
Tutulmuş sevdanın en derinine.
İhanet hançeri değmiş kalbine,
Bu gönül yarası iyi olu mu?
Ozan çağdaşi’ye haber salayım,
Dost olup derdine ortak olayım.
Anlat sırlarına sırdaş olayım.
Hayata küsmekle dert onulur mu?
Süleyman Bektaş (Çağdaşi)
Süleyman BektaşKayıt Tarihi : 19.9.2010 09:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Oturmuş da kaderine ağlıyor.
Vefasızı sevmiş kara bağlıyor,
Güle konmaz, çöpe konar gönül bu.
biraz yavaşla üstad ne bu sürat, soluklan biraz. paylaşım için teşekkürler, harika bir şiir. selam ile......
aşkın deryasına derin daldımı
hasretle özlemle selam saldımı
vefasızdan haber var mı çağdaşi
özüne sitem eden usta şairin bu eşsiz eserini kutluyorum eline sağlık üstadım saygılarımla
Hayata küsmekle dert onulur mu?
Evet küsmek ile dert onmaz. Tebrikler.
Hasretinden ciğerlerim yaktırdın
Akşam sabah yollarına baktırdın
Geçen günlerimi boşa yaktırdın
Geriye dönmeye yol bulunur mu? B.Bekir DİŞBUDAK
TÜM YORUMLAR (7)