Vefasız Yıllar Şiiri - Safiye Samyeli

Ne çabuk geçtiniz böyle habersiz.
Daha sefanızı sürmedim yıllar.
Hiç acımadınız yokmu vefanız.
Beni neden böyle yordunuz yıllar.

Ömrümce sizden hep huzur dilendim.
Mutlu gördüğüm her kula imrendim.
Sanki kaf dağına sizden gizlendim.
Neden ses vermeden durdunuz yıllar...

Size bağırmaktan kesildi sesim.
Peşin sıra koştum yoruldu dizim.
Belli mana vermez yürekte sızım.
Beni hiç yerine koydunuz yıllar...

Vura vura tende çürüttüm seri.
Kemikten ayrıldı soldu bak deri.
Doğalı kurumaz sırtımın teri
Kanımı iliğimi sordunuz yıllar.

Mağrur yalnızlıga eşlik ederken.
Nemli yastıklara içim dökerken.
Bahtıma doğacak günü beklerken.
Beni can evimden vurdunuz yıllar...

Issız denizlerde rota çizerken.
Düş sandallarında kürek çekerken.
Karaya çıkmaya az kaldı derken.
Beni deryalara kovdunuz yıllar.

Ömrümü çaldınız hep azar azar
Enkazınız cana sanki bir mezar.
Geriye dönseniz artık ne yazar.
Yaşarken mezara koydunuz yıllar.

Safiye Samyeli