Vefasız Yıllar Şiiri - Kubilay Demirkaya

Sessizce, haber vermeden;
Geçip giderler kifayetsiz yöne doğru,
Mesnetsiz mesafelere tutunarak;

Ürken kırlangıç şarkılarının diz boyu sesini,
Kümeleşen, coşkun mutluluk türkülerini,
Humma kuşunun sırtına apar-topar yüklenerek
Götürüverir, bir çırpıda âlemler ötesine
Güzele dair ne varsa;
Oynak oynak…
Köhneleşen sahte sevgilerini güldürerek,
Ah yıllar, yıllar ah!

Bazen kanadından toz çıkan kelebeğe despot;
Bazen tozlu yollarda,
Ayak izlerinin kıvılcım sarhoşu,
Sıkça,
Kavak ağacının harıl-harıl büyümesi
Vurdumduymaz haliyle;
Soğukta titreyen kuşa kulak kapatan,
Deryalarda; terlemiş sıkıntıyı kıskanan
Siyah kadran gibi yapışır ayaklarına,
Bastığın yerleri sıvazlar çukurlarda, dostane gibi…
Peyderpey kullandığın arzulara tokat atar kuşkusuz
Hırçınlaşır, dizginleri bırakmaz elinden…

Çevirir paçavraya,
Derelerin kenarında temiz akan duyguları...
Getirir dize,
Öksüz bilerek...
Biçare boyun eğer dermanı olmaksızın
Akabinde paramparça oluverir anılar, hüsranlarla
Yozlaştırır mutluluk umutlarını,
Acımasız derinliklere gömer karanlıklarda;
Sindirir gaflet uykusundan uyandığında
İnsafsızca
Rüzgârlara savurarak...
Yıllar, ah yıllar!

Bazen karabulutların arkasında görünmeyen güneş,
Sisli bir havada toz duman olmuş doyumsuzluk,
Bazen de; yaz yağmurunun üşüyüp kaldırım taşlarını dövmesi
Çırpınışına hunharca bakıp,
Çekinmeden gülüverir,
Belirsiz yarınları bilerekten,
Nefes nefese kalmış
Dünlerden gelerek
Sorgu ritmini bozmadan,
Düşüncelerin değersiz saydığı değerini
Avutarak…
Ve yarınlar;
Deriz ya; her zaman yarınlar vardır, diye
Boş olan dünlerle
Koşulsuz atarız kendimizi kollarına
Önemsiz saydıklarımızın
Fakat kaderimizi unutarak...
Ah yıllar, yıllar ah!

Soluksuz geçip giderler, bugünler...
Kudurarak...