Vefa'da doğmuştu,yağız delikanlı.
Dünyalar anasının,babasının olmuştu.
Hele babası sevinçten bayram etti,
Vatana,millete vefalı olsun diye,
Vefa koydu adını.
Gelişti,serpildi,yağız delikanlı oldu,
Dava adamı oldu,
Vatan dedi,millet dedi.
Sonra,sonra birden değişti Vefa.
Çeşitli maskeler edindi,
Dava adamı gitmiş,
Bambaşka biri gelmişti.
Sattı Vefa gönüldaşlarını,
Yerine ve zamanına göre,
Taktı takıştırdı riya kokan maskeleri.
Yemek yediği çanağa pisledi,
Sattı Vefa gönüldaşlarını.
Dava adamı Vefa'lı Vefa,
Çıkar delisi Vefa oldu.
Sonunda maskeler düştü,
Anladı herkes,tanıdılar gerçek Vefa'yı.
Namertliğin,kalleşliğin simgesi oldu,
Vefa'lı vefasız Vefa.
Vefasızlığın en acı örneği oldu Vefa.
Kayıt Tarihi : 23.5.2006 17:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevdaya ayrılık, gönüle hasret
Günlerime gece ,sılama gurbet
Şu seven gönlüme binbir türlü dert
Düşürdü de ele gitti vefasız
Sefanın sefasını sürerek
Cefanın büyüğünü vererek
Vefayı sadece bir semt sanarak
Terk edipte gitti vefasız
Kıymazdım ben ona o bana kıydı
Bilmem ki nelere kimlere uydu
Kendini dünyam da hepten yok saydı
Dönülmeze gönül verdi vefasız
sevilay şahbaz
4.12.2006
TÜM YORUMLAR (7)