Vefâsız Sevgili’ye: Şiiri - Ömer Arısoy

Ey Vefâsız Sevgilim!
Bir gün,yanık bir selâ duyacaksın,
Merak edip,cami avlusuna bakacaksın.
Virâne bir tabut ve imamı göreceksin,
“Kim bu garip, neden saf yok?
Bu zavallının hiç mi dostu yok? ”
Diye, derin derin düşüneceksin,
İnsanların hainliğine kahredeceksin,
Ama kendi vefâsızlığını aklına getirmeyeceksin…
Bir tanıdığa, zavallı cenâzeyi soracaksın,
“O,hasretinden ölen Bahtsız’dı.” cevabını alacaksın.
Şaşıracaksın,önce umursamaz bir tavır takınacaksın,
Hüzünlü tabutuma bakınca,gafletten uyanacaksın.
Hayrete düşeceksin,kafanda çakacak şimşekler,
Bir bir geçecek gözünden o eski günler…
Sana yalvaran sesim,kulaklarında çınlayacak,
Acıklı bakışlarım,gözlerinde canlanacak…
Kalbimi parça parça ettiğini anacaksın,
Hislerimle alay ettiğine yanacaksın,
Pişmanlık ateşiyle zerre zerre kavrulacaksın,
Ve…Gözpınarlarına dolan yaşları tutamayacaksın…
Ey Vefâsız Sevgilim!
Bir zamanlar aşkımı hor gören bakışların,
Cenâzemin kaldırılışını çiğ damlalarıyla izleyecek.
Ruhumu tekmeleyen gururlu ayakların,
Mahzun tabutum ardından sessizce gelecek…
Bir sevenin,toprağın bağrına girdiğini göreceksin,
Dalından kopan bir yaprağın,süzülüşünü seyredeceksin,
Buğulu gözlerle dalarken mâzinin hayâline,
Bıçak misâli bir rüzgârla ürpereceksin,
Aşkımın kor ettiği soğuk cesedime,
Son defa bakmak isteyeceksin…
Buruk kalbimi,önce senin; şimdi böceklerin,
Çürüttüğünü ancak o an bileceksin,
Kefenimle gözlerindeki denizi silemeyeceksin,
Vicdan azabıyla için için köynüyeceksin…
Bir kır çiçeği bırakmak mezarıma,fayda vermeyecek,
Yıldızlar altında ağlamak,hiçbir şeyi değiştirmeyecek,
Kibirli başının eğilmesi,beni geri getirmeyecek,
Haşin gözlerinden süzülen yaşlar,beni diriltmeyecek,
Ve, Ey Vefâsız Sevgilim!
Hıçkırıkların duaya dönüşse de,
Ruhum seni asla affetmeyecek!
Ruhum seni asla affetmeyecek! ...

26 EKİM 1990 /CUMA İSTANBUL

ÖMER ARISOY