Sen çok kötüyken,birilerinin sevgisine, varlığına çok ihtiyacın olduğunda asıl yanında olması gerekenler bir türlü yanında olmazlar. Hep öyle değil midir? En zor günlerinde yalnızlığa mahkum olmak. Kendi sesini dinleyerek bir tarafa çekilmek. Sonra çıkıp gelirler bir anda. Hiç gerekmedikleri zamanlarda. Aslında ha var ha yok o senin için. Ama emin ol dönüşü asla pişmanlığından değildir, elbet yine bir çıkarı vardır ki dönmüştür. Her ne kadar affetmem desende, kalp bu.. Bazen seni bile dinlemiyor.. Aklın başka birşey derken o başka birşey diyor.. Biliyorum sevmiyor, ama elden birşey de gelmiyor..
En zor anlarımda yoktun sen yanımda. Şimdi ne diye çıkıp geldin? Yokluğunla çok mutluyken, varlığınla neden beni huzursuz ettin?
Özgür ÜzümKayıt Tarihi : 23.9.2012 07:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!