Vefasız Ömür Şiiri - Hüseyin Yılmaz 3

kayboldum sensizliğin girdabında
tutamadım ellirini hülyalarımda
boğuluyorum şimdi gözyaşlarımda
artık her şey bomboş bu koca dünyada

yanlızlığin kahretti beni
şimdi geride kalan deli divane biri
ölümsüz aşk bu olsa gerek
ölmedim hala yaşıyorum seni

yaşamak çöldeki bir çiçek misali
susadım aşkına bir yudum su gibi
seraplara döndün gözlerimde
arıyorum hala seni bir mecnun misali

şimdi yine canlandı hayalin gözlerimde
sanki hep yanımdaydın gitmemişcesine
koşup sana sarılayım derken
düstüm yaşamın o meçhul gerçeğine

artik bu solan bahçede ne gül var nede bülbül
sonbaharındayım artık hüzünlü bir günün
çok geç artık bekleyemem seni
çogu gitti azı kaldı bu vefazıs ömrün

farozlu- hüseyin yılmaz