Ne zaman mutluluğu yazmaya çalıştıysam,
kalemim hep tökezledi...
Ne zaman mutlu sona doğru sayfa açtıysam,
mürekkebim bitti.
Ne zaman sayfa atlayıp, mutluluğa göz kırpsam
yarım kaldı mutluluğum.
Anladım ki ben acılarla bütünleşmişim.
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta