Ne zaman mutluluğu yazmaya çalıştıysam,
kalemim hep tökezledi...
Ne zaman mutlu sona doğru sayfa açtıysam,
mürekkebim bitti.
Ne zaman sayfa atlayıp, mutluluğa göz kırpsam
yarım kaldı mutluluğum.
Anladım ki ben acılarla bütünleşmişim.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta