Vefasız Çam (Yadigar EJDER'in anısına)

Sene 1947
Henüz yavrusunu doğurmamışken zemheri soğuğu
Kuru ayaz, kuru gök, kuru dal gibi gecekondu rüyasında
Henüz koklanmamış bir gül gibi yanık tezek kokusu
Sivas ırmağında

Doğar tüm karıncalara inat
Doğar iri cüsseli adam

Annesinin sancısı
İri yüreğinde saklı
Kırık bir divan
Ağlaması yasaklı

Büyür sefaletin yanında
Kırmızı yanaklı
Kızıl saçlı
İri cüsseli adam

Sene 1967
Yükü ağır dünyada
Hamal babası
Bakamazdı iri cüsseli adama

Çaresi yoktu
Yıkacaktı yüreğindeki yanık kerpiç duvarları
Koklamamıştı oysa
Bir gül gibi annesi kızıl saçlarını

Kalamazdı artık bu kurak coğrafyada
Bırakmalıydı yarin yanağını
Ve düşmüştü yollara

Yolu uzun, zehiri tükenmeyen bir yılan
Ayağındaki postal
İstanbul yalan

Hayin pusudur sessizlik
Kanayan yarasında
İri cüsseli adam ağlamakta
Dehliz sancısında

Beyoğlunda bir barakadır yatağı
Yıldız kokan döşeğinde
Düşünde annesi ve kızıl saçları
Bir gül büyütür yüreğinde

İri cüsseli adam
Haykırmakta
Boğazdaki martılar gibi
Dilinde yanık bir Sivas türküsü
Daha bitmedi öyküsü

Sene 1992
Günlerden 14 Ocak
İstanbul soğuk
Derece eksi dört
İri gövdeli adam yaşı kırkdört

Kovup çıkardılar evinden
İki parça eşyasıyla
Yanında çocukluğunun zemheri soğuğu
Birlikte yürüdüler taksim meydanına

Havada ölüm sağuğu
Meydanda evsiz kediler
Öksürük kadar yakın
Annesinin kulağına fısıldadığı türküler

İri cüsseli adam
Oturdu aşkların kazındığı tahtadan banka
Üşümüştü elleri
Üzerinde ağır bir karınca yorgunluğu
Üşümüştü
Öksürüyordu

Uyku girmedi önce gözlerine.
Yarını düşünüyordu
Dinecekti belki yarın
Gecenin bıraktığı mirası
Ciğerindeki hırıltısı

Yorgundu
Uyudu
Bir daha uyanmadı
Önce gözleri kapandı
Sonra parmakları
Boynu büküldü sonra

Bir figüran gibi öldü;
Dudağındaki gülümsemeyle

Taksim parkı sessizce
Misafirini uğurladı
Bir Sivas türküsü gibi
Yarasını bağladı

Yatar Yadigar Ejder
Uzun upuzun gecede
Koca gözleri ateş
Yanan yüreğinde

Yatar YADİGAR EJDER
Bir daha uyanmamak üzere

Çöpçüler buldular ölüsünü
Yüzü kaskatı
Elleri mor

Son filmiydi onun
Başrolde azrail
Senarist böyle yazmıştı oyunu
Yadigar donup İstanbulun göbeğinde
Ölmeliydi
Vefasız çam
Onu tarihe gömmeliydi

Son filmiydi
Yadigar ölmeliydi...