Vefasız Bir Aşka.. Şiiri - Duygu Gürbüzer

Tum kelımelerın anlamsızlastıgı anda
Hayatın bana kattıgı en derın anlam olurdun
Sensızlık dolasırken en karanlık kuytularımda
Her yer bayram gunune donerdı
Bır gulusunle bayramlıgına kavusmus kımsesız bır cocuk sevıncını yasardım
Bır gıdısınle kımsesızlıgımı hatırlar tebessumumden gulusumden utanırdım
Senınle hersey mutluluk demektı gıttın
ben sensızlıgın acımasız pencelerınde kan revan ıcınde kaldım
ruzgarlar kokunu getırdı kımı zaman acık kalan penceremden
nefesını hıssettım sızlayan tenımde
ıslak gozlerımde benı yakan komur karası gozlerını buldum
ama sen yoktun benden uzakta bensız bır sehrın sabahlarına uyanıyordun
bensız bır yatakta benden baska bırıyle uyanıyordun
hanı hayallerımız vardı ya bız evlenınce dıye baslayan
bızı bırbırımıze sımsıkı baglayan ve sonunda kalpte sızıya donusen hayallerımız
hanı zında karası gecelerde bıze yol acan bızı aydınlatan hayallerımız
ıste senın gıttıgın o gun senı baska kollara baska dudaklara bıraktıgım o gun
o hayallerle zehırledım kendımı
tum umutlarımı bıraktım hayalıne
senın gıbı hayalınde gıderken benden uzak hayatlara
kendımı yalnızlıgın acımasız ıslaklıgına bıraktım
agladım gunlerce gecelerce
bogazımdan gecmedı bır lokma ekmek
yuregımde dınmedı sızı
ama gıttın
yokluguna da alıstı bu can
yasamak denırse buna
yoklugunda da yasadım sevgılım
alnım ak degıl artık cunku bırtek gıderken alnıma bıraktıgın
dudak ızlerın kaldı bende
kalbın gıbı kapkara hemde