Vefasız Şiiri - Radiye Diri

VEFASIZ

Sessiz çığlıklarım yankılandı duvarlarda

Herkes duydu bir sen duymadın insafsız

Gözlerin kör olmuştu sanki,

Kulakların ahraz

Dilin iğneleyici zira kemiksizdi

Sözlerim sana hükümsüz

Aklın yüreğine muhalif

Kalmamıştı sende ne merhamet ne vicdan

Hani nerde? devasa gördüğün...

Uğruna ölümlerden ölüm seçtiğin sevdan

Kendi ellerinle öldürdün

Bir avcı misali acımasızca

Kalbimi söküp aldın

Sildim tüm yazdıklarını

Al yazdığın yalan satırlarını

Geri ver çaldığın hayatımı

Yaşananlar unutulmuyor silip yok saymakla
unutulmuyor ey! fani

Güneş battığında bir gün mü ölür? Sanırsın

Bir de ben ölürüm!

Su düşer ateşe, ateş ölür!

Sen düşersin gönlüme bir de yüreğim ölür!

Ah! Vefasız hiç mi kıymeti olmaz onca yaşananların...

Gökte gri bulutlar yol alırken

Sancılı ağrılı bir vakitte

Bitmez tükenmez bir yolculukta

Herkesten her şeyden ölesiye vazgeçtiğin anlar buldum seni

Tüm umut'unu kaybettiğin...

Elini yalan vefasız dünyadan çektiğin

Zaman diliminden, azrailin elinden aldım seni

Öfkene, üzüntüne tanıklık ettim...

Gözyaşlarına ortak oldum,

Gün ışığın olup karanlığını aydınlattım

Vefasız.