Bu aşkın hasreti bitirdi ömrümu
Gelipte görüpte sormadın halimi
Kendimi bilmemde değiştin sevdiğim
Yüreğin görmedi çektiğim çileyi
Şimdi her yanımda karanlık odalar
Boynumu büküpte derdimi çekerim
Sevmenin kurbanı zavallı sevenim
Kendime öfkeme aşıma zehirim
Acıya hüzüne dayanmaz bu yürek
Sevipte sevilmez kimsesiz sahipsiz
Yasayan bir kulum bu gönlüm ne bahtsız
Aydınlık olmuyor geceler sabahsız
Yan dedim gönlüme hak ettin çileyi
Her olay sonrası bul yerde kendini
Değmezmiş bilmezmiş onun ki hevesmiş
Tebessum edişi hiç gerçek değilmiş
Düyanın hayatın önemi kalmadı
Yo çizdim giderim sonsuz bir meçhule
Gelişen hayaller yeşeren ümitler
Sabırla bekleyiş tüketti benide
Son görüş olsun bu sen kendi yoluna
Kızmam hiç şahsına ben kendi yoluma
Böyleymiş yazımız döner şans belkide
Kimbilr ölürüz belki bir köşede
Bu aşkın hasreti bitirdi ömrümü
Gelipte görüpte sormadın halimi
Kendimi bilmemde değiştin sevdiğim
Yüreğin görmedi çektiğim çileyi
Kayıt Tarihi : 15.3.2019 15:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!