Vefasız Şiiri - Hasan Kambay

Rüzgar bilmez gönlüme; fırtınalar estirip,
Dal budak bırakmadan neden aktın vefasız?
O ilahi sevginin cennetini gösterip,
Şu kalbin fitilini neden yaktın vefasız?

Sana köle gönlümün hiç hatırı yok muydu?
Aşkınla tutuşurken biraz sevgin çok muydu?
Senin için sıradan, aşka gönlün tok muydu?
Tertemiz hayalleri neden yıktın vefasız?

Bu sevdanın uğruna herşeyi vermedim mi?
Seni hiç hesapsızca gönlüme sermedim mi?,
Gül deyip dikeniyle bağrıma sarmadım mı?
Ciğerime kurşunu neden sıktın vefasız?

Ardında ne bıraktın ne hale geldim bilsen
Dağıldım dört bir yana kaç parça oldum bilsen
Sapladığın hançerle kaç kere öldüm bilsen
Yüreğimi derinden neden söktün vefasız?

Yaşayan bir ölüyüm artık gittin gideli
Bu derbeder yüreğim öder bütün bedeli
Güneş artık doğmuyor ruhu harap edeli
Kalbimi zindanlara neden tıktın vefasız?,
Diri diri mezara neden soktun vefasız?