Vefasız Şiiri - Şeyma Nur Ortakaya

(Ağabeyimden, sevdiği yarine ithafen -10-)

Kalbimi çaldığın için
Ceza çekmesi gereken sendin halbuki
Benim tek suçum, seni sevmekti.
Hırsız sen,
Katil sen,
Cezasını çeken ise ben...
Gözlerinde tutuklu kaldım mahkûm misali.
Bedel ödemesi gereken sendin oysaki.
Bu yüzden;
Cezanı çek istedim.
Seni gönlüme müebbet kıldım.
Ama gel gör ki,
Cefasını çeken yine ben oldum.
Kalmaya niyetin yoktu senin.
Özgürlüğüne düşkündün çünkü.
Kaçmaya çalıştın.
Yüreğimden çıkmak için,
Derin tüneller açtın gönlümde.
Her darbende biraz daha yaralandım.
Biraz daha kanadım.
Biraz daha kırıldı kolum kanadım.
Ne geri dönüşü ne de merhemi var artık.
Kırıldım, parçalandım, soldum.
Sen çıkmaya çalışırken kalbimden,
Her bir vuruşunla daha da yerleştin ruhuma.
Aldığım her nefesim, sen oldun.
İçinde sen olan her şeyden haz duyar oldum.
Öyleki;
Gözümden akan kan damlalarını dahi,
Senin eserin diye sevdim.
Ağaran saçlarımı,
Sırf seni hatırlatıyor diye
Usul usul taradım.
Hatta
Yaralarıma bile sarıldım,
Sırf sen kokuyor diye
Evet ben tükendim.
Ama sevdan bende tükenmedi vicdansız.
Sevdan tükenmedi..
İstediğin kadar uğraş,
Müebbetsin içimde.
Kalbimde, ruhumda, aklımda, nefesimde...
Ben biterim,
Ömrüm biter...
Ama sen,
Sen bitmezsin vefasız.
Sen bitmezsin yüreğimde...