Vefasız Şiiri - Olcay İnanç

Giderken götürmüşsün bütün baharlarımı
Artık dört mevsim yaşayamıyorum
Şizofrence yazmışım sanki mısralarımı
Hayatla hayali ayıramıyorum

Kalbinin ayazında üzerime hicran yağıyor
Bedenim değil ey yar yüreğim üşüyor
Gökyüzünün kızılla buluştuğu bir akşamüstü
Ölümünü bekleyen güneş bile sanki bana küsüyor

Ömür denen rüzgarda şaşkın bir sen savruluyor
Şaşkın sen huzura ayrılıklar bana düşüyor
Sen sebepsiz ayrılık olur mu hiç derken
Sema asla yorulmasa da yıldızlar neden kayıyor

Meçhul bir cinayete kurban gitti yüreğim
Faili sen olsan da sorgularda diyemedim
Cellatın aşk olunca ölüm bile güzelmiş
Bu vefasız sırrı kendim bile çözemedim

Çaldığın mavilerimi gözlerine takmışsın
Duydum ki ö gözlerle başka yürek yakmışsın
Sen sevda caddelerinde yürürken adım adım
Gökyüzüne söyle bari o renklerle bana baksın

Umarsız şiirler mi olmalıydı vefanın sığınağı
Artık ne olduğunu anlayamıyorum...
Sensizlik yarım ezgi unutulmakmış tamamı
Parçalanan hayallerimi toparlayamıyorum...