Mert oldum sevdama inancın varsa.
Yeter artık duy beni ALLAHın varsa.
Bu kadar zalim olma vicdanın varsa.
Takatten dermandan ettin sen beni.
Bende derman kalmadı sendede iman.
Yüzüme güldüklerin hepside yalan.
İster öldür ister as elinde ferman.
Kendime güç verecek halim kalmadı.
Beni ateşine yaktın sen iflah olma.
İçten söylüyorum ölürsem gelme.
Beni perişan edip ardımdan gülme.
Bir kez inanmadın çaresiz kaldım.
Sana saygım sonsuz ölene kadar.
Birazda sen sev ne olur binde bir kadar.
Dert verdin kapanmaz mahşere kadar.
Sendedir dermanı çaresiz kaldım.
Fedadır her zaman bu canım sana.
Kara sevdam tek insan oldun sen bana.
Artık bundan sonrası kaldı ÂLLÂH.a.
Takâtim bitti söyleyecek söz bulamadım.
Kayıt Tarihi : 29.3.2013 02:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Işık](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/03/29/vefasiz-320.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!