Vefasız Şiiri - Mahmut Özdemir

bir umut deryasınayız sanırım
Ne gelen belli bende,nede giden
Bir ağlayan gözlerim var,bide o sözlerin
Unutmuşum sanma yıkıldı dünyam ve benliğim
Bir kuş misali o daldan o dala
Dost deyipte yaşayan insanlara
Umutsuz bırakılan yarınlara
Sitemim kadere,vefasız ahbaplara
Ağlarım gözyaşımı toprak almaz
Feryadımı duyan olmaz
Yaşarken bin kere öldüm bin kere harcandım
Pervasızca geçen dünler vefasız
Ya gülerken gülmeyi bilmedim,yada güldürülmedim
Ben seni kendimde buldum,kendimde yaşadım
Bakmaya kıyamadım,doyamadım sana
Giderken beni bende eyledin
...sensiz kaldı sevdam...!