Vefasız Şiiri - Şemsettin Veli Erbilli

Ben bilmez idim böyle hiç vefa olmaz sende
Ayrılık yok demiştin, sattın beni bir anda
Sanma ayrıldık bitti, hesabın kalmış bende
Ağlamayan gözümü aşkınla sen ağlattın
Yabancının dağıyla yüreğimi dağlattın

Şeytan gibi yüzünle bana durup bakarsın
Bir günün var bellidir bir su olup akarsın
Şeref lekelenirse, onu neyle yıkarsın
Kendin istedin bunu, kendi keyfine daldın
Ne kimseyi dinledin ne kimseden söz aldın

İçinde kin beslenen gönlüne lanet olsun
Umarım o kalbine hasret kederler dolsun
Bir görüm o günleri gül gibi yüzün solsun
Ne yazık seni sevdim senin için yoruldum
Terk etti dostlar seni, ben isem çok soruldum

Hayat güzelliğini kabus gibi görersin
Ne tanırsın kendini ne kimseyi sorarsın
Sonra pişman olursun öz başına vurarsın
Söz tutup dinlemdin kolay bildim hayatı
Kullandın bana karşı pislik kötü niyyeti

Erbil – 11.09.2000